معنی لت و پار

لت و پار. [ل َ ت ُ] (ص مرکب، از اتباع) قطعه قطعه. پاره پاره.

لت و پار شدن. [ل َ ت ُ ش ُ دَ] (مص مرکب) متفرق و پراکنده شدن. جزٔجزء و پاره پاره شدن. پاره پاره و لخت لخت شدن. پریشان شدن.
- لت و پار شدن گروهی، هر یک در گوشه ای از خانه بی بستری و بی نظمی خفتن از طول بیداری یا ماندگی بسیار. پراکنده خفتن. || جدا و دور از یکدیگر نشسته بودن.

لت و پار کردن. [ل َ ت ُ ک َ دَ] (مص مرکب) پاره پاره کردن. بقطعات خرد و بزرگ جدا کرده پراکندن. پراکنده و متفرق کردن. بی نظم و ترتیبی پراکنده و متفرق کردن.

لت لت. [ل َ ل َ] (ص مرکب) لخت لخت. پاره پاره:
جغد که با باز و با کلنگان پرد
بشکندش پر و مرز گردد لت لت.
عسجدی.
... دارد چو... خواجه ش لت لت
ریشی دارد چو ماله آلوده به بت.
عماره (از لغت نامه ٔ اسدی).

پار. (اِ) پرواز. پرش. (برهان).

پار. (اِخ) «کاترین...». رجوع به کاترین شود.

پار. (اِ) سال پیش. سال گذشته. عام اول. عام ماضی. (مهذب الاسماء). پارسال. سالی که بی فاصله پیش از امسال است. سنه ٔ ماضیه:
بدو گفت گرسیوزای شهریار
سیاوش از آن شد که دیدی تو پار.
فردوسی.
خدایگانا غزوی بزرگ آمد پیش
ترا فریضه تر است این ز غزو کردن پار.
فرخی.
گو پار نیز هم به مه روزه آمدی
سوی تو خلق هیچ نگه کرده بود پار.
فرخی.
بهار امسال پنداری همی خوشتر ز پار آید
ازین خوشترشود فردا که خسرو از شکار آید.
فرخی.
سال امسالین نوروز طربناکان است
پار و پیرار همی دیدم اندوه گنا.
منوچهری.
هر آن کامسال آمد پیش من گفت
نه آنی خود که من دیدم ترا پار.
فرخی.
امسال تازه روی تر آمد همی بهار
هنگام آمدن نه بدینگونه بود پار.
فرخی.
ز آنچه امسال کرد خواهی تو
رایش آگاه گشته باشد پار.
فرخی.
ترا نمایم سال دگر دگر شده حال
چنانکه گوئی احسنت راست گفتی پار.
فرخی.
مرا بخدمتش امروز بهتر است از دی
مرا بدولتش امسال خوشتر است از پار.
فرخی.
من پار دلی داشتم بسامان
امسال دگرگون شد و دگر سان.
فرخی.
فراوان خوشترم امروز از دی
فراوان بهترم امسال ازپار.
فرخی.
اگر با تو نمیدانی چه خواهم کرد نندیشی
که امسال آن کنم با تو که کردم پار با آنها.
ناصرخسرو.
گوئی امسال تهیدست چه خواهم کرد
کاشک امسال ترا کار چو پارستی.
ناصرخسرو.
بنگر که بدل کرد به امروز ترا دی
مر پار ترا پار همو کرد به امسال.
ناصرخسرو.
شاد شدی چون بشنیدی که پار
ویران شد گوشه ای از مسکنم.
ناصرخسرو.
باز نیاید بتو ای پور پار.
ناصرخسرو.
نباید که جز لهو فردا ز تو
نشانی بماند چو از پار بد.
ناصرخسرو.
حقیقت ببیند دگر سال خود را
چو چشم دل خویش زی پار دارد.
ناصرخسرو.
پارش امسال فسانه ست به پیش ما
هم فسانه شود امسالش چون پارش.
ناصرخسرو.
از آنچه پار تو کردی شها هزار یکی
نکرد رستم دستان زال در پیکار.
مسعودسعد.
در میان سخن مرا گفتی
نیست امسال کار تو چون پار.
مسعودسعد.
گفتمش امسال شدی به ز پار
رو که همان احمد پارینه ای.
سنائی.
هست بسیاری نکوتر زیب امروزش ز دی
هست بسیاری تبه تر عهد امسالش ز پار.
سنائی.
پار با من لاف بی ریشی زدی و خوش زدی
گر بحسن امسال چون پاری فزون از پار زن.
سوزنی.
ازخوف و رجا پار دو پر داشت دل من
امسال چنانم که پر از پار ندانم.
مولوی.
راجع نبود عزمم اگر نه کفم بدو
در دنب سال نامده بستی عنان پار.
اثیرالدین اخسیکتی.
آن وظیفه ٔ پار را تجدیدکن
پیش قاضی از گله ٔ من گو سخن.
مولوی.
پار بودی حیدر و امسال گشتی حیدرک
سال دیگر گر بمانی قطب دین حیدر شوی ؟
(امثال و حکم ج 2 ص 938).

پار. (ص) پاره، ماه پار، ماه پاره. || دریده:
دین زردشت آشکار شده
پرده ٔ رحم پارپار شده.
سنائی.
زینت باغ بیشتر گردد
چون گل سرخ جامه پار کند
پیش دانا زبان شدت دی
قصه ٔ راحت بهار کند.
عمادی.

(لُ تُ) (ص مر.) (عا.) پاره پاره، قطعه قطعه.

(~. کَ دَ) (مص م.) (عا.) از هم دریدن و پاره پاره کردن.

مضروب عامیانه

کتک خورده

پاره پاره قطعه قطعه.

به قطعات خرد و بزرگ جدا کرده پراکندن، بی نظم و ترتیبی پراکنده و متفرق کردن

(مصدر) پاره پاره شدن لخت لخت شدن، پراکنده شدن متفرق گشتن. یالت و پارشده عده ای (گروهی) . هر یک از افراد آن در گوشه ای از خانه بدون نظم و ترتیب خفتن بسبب خستگی مفرط یا طول بیداری.

639